ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ...

ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ...

Αφορμή για τη δημιουργία αυτού του δικτυακού τόπου στάθηκε η ανακοίνωση της geocities (www.geocities.com) προς τα μέλη της (πρόκειται για εταιρεία που παρέχει δωρεάν στους χρήστες των υπηρεσιών της, εγγεγραμμένα μέλη της, τη δυνατότητα να αναρτούν δικούς τους ιστότοπους της μορφής https://www.geocities.com/user/) ότι προτίθεται μέχρι το τέλος του έτους (2009) να διακόψει τη φιλοξενία ιστοσελίδων (για την ακρίβεια, αργότερα φέτος: "later this year"). Στην geocities είχα δημιουργήσει τον Ιανουάριο του 2006 τον ιστότοπο https://www.geocities.com/elpapadeas/. Ενόψη λοιπόν της επικείμενης αδυναμίας να συνεχίσω να διατηρώ τον ιστότοπο αυτόν στην geocities, μόλις διάβασα στις αρχές του μήνα (Μάιος 2009) το χαμπέρι, αποφάσισα να δημιουργήσω έναν καινούργιο, και βρήκα φιλόξενη στέγη στον πάροχο www.webnode.com.

Αλλά πάντοτε ενδιαφέρει περισσότερο η αιτία που κρύβεται πίσω από την αφορμή. Εξάλλου η αιτία και όχι η αφορμή μπορεί να δώσει απάντηση στο ερώτημα του τίτλου. Και η αιτία είναι η ίδια που με ώθησε να δημιουργήσω τον πρώτο ιστότοπο, στην geocities, καθώς κι ένα ιστολόγιο λίγους μήνες αργότερα, τον Μάιο του 2006, το https://l-d-papadeas.blogspot.com/, Και τα δύο, ιστότοπος στην geocities και ιστολόγιο παρέμειναν "ενεργά", δηλαδή ενημερώνονταν κι εμπλουτίζονταν, μέχρι τις αρχές Ιουνίου του 2007. Έκτοτε τα εγκατέλειψα να περιφέρονται αδέσποτα κι απροστάτευτα στο Διαδίκτυο. Το γιατί, άλλη φορά. Προς το παρόν, ας απαντήσω πρώτα στο ερώτημα γιατί γράφω.

Όπως αναφέρω και στην ενότητα "ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ...", είχα την ατυχία κατά το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής μου καριέρας -τα τελευταία 27 χρόνια- να υπηρετήσω στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ονομασία κατ' ευφημισμόν). Ατυχία, επειδή ύστερα από 24 χρόνια ευδόκιμης, νομίζω, θητείας, τον Μάρτιο του 2003 επέδραμε ο θηριώδης Αλάριχος, υπό μορφή εμπόρου ιατρικού εξοπλισμού⁽*⁾, και τα ισοπέδωσε όλα, με τη συνδρομή, βέβαια, άθλιων Εφιαλτών, επίορκων ασπόνδυλων της δημοσιοϋπαλληλικής ερπετηρίδας του Απραγείου Αηδίας, αλλά και της πανίδας στον ευρύτερο κρατικό χώρο. Όλα τα σκατά κι απόσκατα της αδικίας, της κακοδικίας, της παρανομίας εις βάρος μου, όλα τα γεύτηκα (και εξακολουθώ να τα γεύομαι). Τι ΕΔΕ (Επίορκη Διοικητική Εξέταση), τι Πειθαρχικά Συμβούλια, τι ποινικές διώξεις... Αναμενόμενο ήταν λοιπόν, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, ν' αποκτήσω δύο... παραστάτες: ο ένας είναι ο ψυχίατρός μου κι ο άλλος ο δικηγόρος μου. Και στους δύο οφείλω πολλά. Αλλά στον δικηγόρο μου οφείλω, μεταξύ άλλων, ένα ακόμη: την απόφασή μου να επιδοθώ σε... ιστοδημιουργίες! Εδώ βρίσκεται ο λόγος που με οδήγησε να ιστογραφώ. Πώς;

Την πρώτη φορά, μετά την άλωση του Αρπαγείου Αηδίας από τον βάρβαρο επιδρομέα, που κλήθηκα να απολογηθώ, στο Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό (τ.έ. Υπάκουο, Πειθαρχημένο) Συμβούλιο του Απραγείου (διορθωτή, μη διορθώνεις!), ο δικηγόρος μου μού εξήγησε ότι έχω τη δυνατότητα να επιλέξω να μην παραστώ, αλλά ο ίδιος εκτιμά ότι είναι προτιμότερο να συμμετάσχω, υπό τον όρο όμως ότι δεν θα χάσω την ψυχραιμία μου (τη χαμένη), ότι θα συγκρατηθώ. Ήξερε ότι μου ζητούσε κάτι δύσκολο. Του απάντησα ότι μπορώ να υποσχεθώ ότι θα προσπαθήσω έτσι να γίνει και ότι ελπίζω ότι θα το καταφέρω, προτάσσοντας την ψυχρή λογική έναντι του συναισθήματος. Αλλά, πρόσθεσα, ο λόγος μου δεν θα είναι επ' ουδενί απολογητικός· θα είναι καταγγελτικός και δη δριμύς! «Αυτό αποκλείεται!» μου απάντησε σε τόνο που δεν επιδεχόταν αντίρρηση. Ουσιαστικά με φίμωσε. Έπρεπε να βρω διέξοδο, πνιγόμουνα! Έτσι, έπρεπε κάπου δημόσια να πω, να γίνουν γνωστά και να μοιραστώ με άλλους αυτά που δεν μου "επιτρεπόταν" να πω από το βήμα του απολογούμενου τάχα, κατήγορου στην ουσία. Πολύ περισσότερο που στη συνέχεια ανάλογη στάση υποχρεώθηκα να τηρήσω και όταν βρέθηκα και σε άλλα βήματα. Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο, εισαγγελέα, μπρηόζικη (μη διορθώνεις, διορθωτή!) αρκούδα, δικαστήριο...

Από μια άποψη, καλύτερα να απευθύνομαι σε σας, καλοί μου φίλοι, παρά στους άθλιους κριτές μου...

Υ.Γ.: Ορισμένα άρθρα, επειδή αναφέρονται στον Αλάριχο ή τους συν αυτώ, για τον φόβο ακριβώς του βάρβαρου επιδρομέα, είναι επίτηδες κρυπτογραφημένα ή γραμμένα αλληγορικά. Σε κάθε περίπτωση οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ και τον κώδικα αποκρυπτογράφησης κατέχουν και την αλληγορία κατανοούν.

--------------------------------------------------

⁽*⁾ Βλ. "Οι μεταμορφώσεις του Αλάριχου", δοκίμιο του Ρόδη Ρούφου, εκδόσεις Ίκαρος, 1971.