Η Αγριόγατα κι ο Κόκορας

Εισαγωγικά

Ο μύθος, με την έννοια του προϊόντος της φαντασίας, και η πραγματικότητα έχουν μια εντελώς ιδιότυπη σχέση μεταξύ τους. Όχι απλή, αλλά ιδιαίτερα σύνθετη. Σχέση που μπορεί να εκφραστεί ακόμη και με διαμετρικά αντίθετους χαρακτηρισμούς, ανάλογα με την οπτική γωνία υπό την οποία αυτή εξετάζεται. Έτσι, η σχέση αυτή άλλοτε περιγράφεται ως σχέση αντίθεσης ή ανταγωνισμού ή αλληλοαναίρεσης και άλλοτε ως σχέση αρμονίας ή συνύπαρξης ή αλληλοσυμπλήρωσης. Και, βέβαια, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, κανένας από αυτούς τους χαρακτηρισμούς μονάχος του δεν στέκει. Θα συνιστούσε ασυγχώρητη μονομέρεια κάτι τέτοιο. Αντίθετα, το σωστό είναι όλοι αυτοί και όσοι ακόμη θα μπορούσαν να περιγράψουν κάποια πτυχή της πολύπλοκης αυτής σχέσης, μαζί να παρθούν και να συντεθούν σ’ ένα πολυεδρικό κρύσταλλο, καθένας κι ένα κομμάτι του κρυστάλλου, κι όλα τα κομμάτια σε μια διαλεκτική σύνθεση-σύνδεση μεταξύ τους. Έτσι, ώστε μέσα απ’ αυτό το κρύσταλλο κοιτάζοντας, ανάλογα από ποια πλευρά του, άλλοτε με τη βοήθεια του μύθου να αντιλαμβάνεται κανένας με ενάργεια την πραγματικότητα και άλλοτε πάλι, με οδηγό την πραγματικότητα, να διακρίνει τον συμβολισμό του μύθου. Παραπέρα, κάποιος μπορεί να παρασυρθεί σ’ ένα όμορφο, θελκτικό ή, ακόμη, διασκεδαστικό παιχνίδι: Να περιστρέφει το κρύσταλλο μπροστά από τα μάτια του, καθώς κοιτάζει μέσα απ’ αυτό, ώστε να εναλλάσσεται η διαδρομή της όρασής του. Τη μία να θωρεί τον κόσμο και τους ανθρώπους που ζουν και κινούνται γύρω του, τις σχέσεις τους και τις πράξεις τους, μέσα από την οπτική γωνία του μύθου, και την άλλη αντίστροφα, μέσα από τα πραγματικά γεγονότα και καταστάσεις να προστρέχει στον μύθο, για να θαυμάσει την οξυδερκή, καυστική, σαρκαστική ή διδακτική αλληγορία του. Μάλιστα, αυτή η εναλλαγή θεώρησης των πραγμάτων, άλλοτε μέσω του μύθου και άλλοτε μέσω της πραγματικότητας, δεν είναι απλώς παιχνίδι ή γύμνασμα. Είναι συνάμα ένα εργαλείο χρήσιμο στη νοητική λειτουργία της ανάπτυξης συλλογισμών, της παραγωγής κρίσεων και της εξαγωγής συμπερασμάτων, καθώς η διαδοχική μετάβαση από τον ένα τρόπο θεώρησης στον άλλο και αντίστροφα συμβάλλει, ώστε νέα στοιχεία κάθε φορά, στοιχεία ίσως όχι ευδιάκριτα σε πρώτη ματιά, υποφώσκοντα ή, ακόμη, καλά κρυμμένα, γιατί όχι και καμουφλαρισμένα, να έρχονται στην επιφάνεια και να αναδεικνύονται. Εξ ου και το ωφέλιμον των μύθων, συνυπάρχον μετά του τερπνού αυτών.

Όλα τα μεγάλα πράγματα είναι και πρέπει να είναι απλά, αβίαστα. Τέτοια, που όταν τα προσεγγίζεις όχι μόνο δεν σε ξενίζουν, αλλά αντίθετα σου φαίνονται εντελώς οικεία, σαν κάτι που δεν το ακούς, βλέπεις ή αισθάνεσαι για πρώτη φορά, αλλά σαν κάτι που πρέπει –δεν μπορεί– να βρισκόταν δίπλα σου και απλώς εσύ δεν έτυχε, δεν σου δόθηκε η ευκαιρία μέχρι τώρα να το προσέξεις. Και ο θείος Αίσωπος είναι μεγάλος. Έτσι, λοιπόν, αυτός και οι φερώνυμοι μύθοι του, μεγαλειώδεις στην απλότητά τους, είναι δίπλα μας, δίπλα στους ηλικιωμένους και τα νήπια, δίπλα στους γραμματιζούμενους και στους αγράμματους, εύληπτοι, κατανοητοί, διδακτικοί. Ισχύουν, ασφαλώς, οι σκέψεις της προηγούμενης παραγράφου και στην περίπτωση των Αισώπειων μύθων, αλλά… προς τι να μπει κανείς σε τέτοιο κόπο; Οι Αισώπειοι μύθοι σε παίρνουν από το χέρι και σε οδηγούν εκεί που πρέπει. Έτσι απλά…

Έτσι απλά, λοιπόν, προχωρήστε στην ανάγνωση του δοκιμίου¹. Καταπιάνεται με έναν μονάχα (Αισώπειο) μύθο και ένα μονάχα "πραγματικό" περιστατικό, διάρκειας αντίστοιχης εκείνης του μύθου. Βέβαια, η επιλεκτική αυτή παρουσίαση ενός μονάχα "περιστατικού" αδικεί πλήθος άλλων "άξιων λόγου" περιστατικών. Αλλά… εδώ είμαστε (είμαι)! Δοκίμιο απλώς έγραψα τώρα. Αν η… αμέλεια που με… διακρίνει (και… «με τη βούλα»!) δεν σταθεί ανυπέρβλητο εμπόδιο, το δοκίμιο μπορεί να μετεξελιχθεί σε… πραγματεία! Οψόμεθα…

Να κλείσω την εισαγωγή με το στερεότυπο: Τα πρόσωπα, οι καταστάσεις και τα γεγονότα που αναφέρονται στο δοκίμιο αυτό είναι φανταστικά και οποιαδήποτε σχέση τους με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική. [Λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη: συμπτωματικός: 1. αυτός που έχει τυχαίο χαρακτήρα, που προκύπτει από σύμπτωση 2. αυτός που συνιστά σύμπτωμα αρρώστιας ή παθολογικής κατάστασης].

Ο μύθος

Κάποτε μια αγριόγατα είχε αρπάξει έναν κόκορα με σκοπό, βέβαια, να τον καταβροχθίσει. Όμως δεν ήθελε να το κάνει αυτό έτσι, απροσχημάτιστα και χοντροκομμένα. Αναζητούσε, λοιπόν, μια καλή, ευλογοφανή δικαιολογία, μάλιστα τέτοια, ώστε η απεχθέστατη πράξη της να μπορεί να παρουσιασθεί περίπου ως επιβεβλημένη, ως τιμωρία του φταίχτη, ο οποίος προφανέστατα έπρεπε να είναι ο δύστυχος κόκορας, και ως απόδοση δικαιοσύνης προς τους αδικούμενους από το ελεεινό πετεινάρι, οι οποίοι βολικό θα ήταν να είναι οι άνθρωποι. Μ’ αυτές τις σκέψεις, κάποια στιγμή η αγριόγατα πίστεψε ότι βρήκε τη βαριά κατηγορία με την οποία θα μπορούσε σίγουρα να κατατροπώσει τον κόκορα. Γυρνάει, λοιπόν, και του λέει αυστηρά και επιτιμητικά:

   —Εσένα, θα σε φάω! Αυτή η τιμωρία σού πρέπει, διότι είσαι ενοχλητικός. Δεν σέβεσαι τις ώρες της κοινής ησυχίας. Μέσα στη νύχτα μπήγεις τις αγριοφωνάρες σου και κάνεις τους ανθρώπους να πετάγονται έντρομοι από το κρεβάτι τους. Δεν τους αφήνεις να κοιμηθούν και να ξεκουραστούν.

   —Απεναντίας, απαντάει με σιγουριά ο κόκορας, οι άνθρωποι μού είναι ευγνώμονες γι’ αυτό. Όχι μόνο δεν το βρίσκουν ενοχλητικό, αλλά αντίθετα το βρίσκουν πάρα πολύ χρήσιμο και μάλιστα πολλοί με εκτρέφουν αποκλειστικά για να τους προσφέρω ακριβώς αυτή την υπηρεσία. Να τους ξυπνάω, δηλαδή, ώστε να αρχίζουν στην ώρα τους τις καθημερινές δουλειές τους.

   —Ναι, αλλά και πάλι, επανέρχεται απτόητη η αγριόγατα, δεν μπορεί να γλυτώσεις, η ίδια τιμωρία σού ταιριάζει, διότι είσαι ελεεινός κι ανήθικος. Εσύ σμίγεις και με την ίδια σου τη μάννα ακόμη, καθώς και με τις αδελφές σου και τις κόρες σου.

    —Ναι, αλλά κι αυτό, αντιτείνει με θάρρος το πετεινάρι, το κάνω για το καλό των ανθρώπων, διότι έτσι αυξάνει η παραγωγή του ορνιθώνα, και οι άνθρωποι το εκτιμούν πολύ και το χαίρονται αυτό.

    —Α! Για να σου πω, αφήνεται να εκδηλωθεί η αγριόγατα, έχοντας πια χάσει την υπομονή της, επειδή εσύ βρίσκεις πολλές ωραίες δικαιολογίες, δεν πάει να πει ότι εγώ θα μείνω νηστικιά!

Και δίχως άλλη σκέψη, έχαψε το κακόμοιρο πετεινάρι…

Το νόημα

Η βλοσυρή Αγριόγατα είναι άτεγκτη:

    —Κύριε Κόκορα, κατηγορείσθε ότι ως μέλος της επιτροπής διαγωνισμού για την προμήθεια κοτετσοσύρματος επιδείξατε αμέλεια, διότι απορρίψατε την προσφορά της εταιρείας Χ για τον λόγο ότι η εγγυητική επιστολή της δεν ήταν σύμφωνη με το υπόδειγμα της διακήρυξης, συγκεκριμένα απουσίαζε από αυτήν ο όρος Α. Όμως στον ίδιο διαγωνισμό κάνατε αποδεκτή, κύριε Κόκορα, την προσφορά της εταιρείας Ψ, στην οποία τελικώς κατακυρώθηκε η προμήθεια, παρά το γεγονός ότι η εγγυητική επιστολή της εν λόγω εταιρείας επίσης δεν ήταν σύμφωνη με το υπόδειγμα της διακήρυξης, συγκεκριμένα απουσίαζε από αυτήν ο ίδιος όρος Α που απουσίαζε και από την προσφορά της εταιρείας Χ!

    —Οποία διαστρέβλωση της πραγματικότητας, κυρία Αγριόγατα! Επιτρέψατέ μου να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Κατ’ αρχάς, λοιπόν, η δήθεν αδικηθείσα εταιρεία Χ ουδέποτε υπέβαλε ένσταση ή κατ’ άλλον τρόπο διαμαρτυρήθηκε για την κρίση της επιτροπής διαγωνισμού, η οποία απέρριψε την προσφορά της. Δεύτερον, η προσφορά της εταιρείας Χ δεν απορρίφθηκε για μόνο τον λόγο της απόκλισης της εγγυητικής επιστολής από το σχετικό υπόδειγμα της διακήρυξης. Απορρίφθηκε κυρίως διότι δεν πληρούσε «απαράβατο όρο» της διακήρυξης, πράγμα το οποίο και η ίδια εταιρεία Χ αναγνώρισε, αποδεχόμενη ως ορθή τη σχετική κρίση της επιτροπής. Επομένως, ούτως ή άλλως, δηλαδή και αν ακόμη γινόταν αποδεκτή η εγγυητική επιστολή της εν λόγω εταιρείας, δεν θα μπορούσε επ’ ουδενί να γίνει αποδεκτή η προσφορά της. Τρίτον, οι εγγυητικές επιστολές των εταιρειών Χ και Ψ, για τις οποίες και μόνο μιλάτε, αποσιωπώντας τα υπόλοιπα, κυρία Αγριόγατα, δεν είναι ίδιες, όπως ψευδώς τις παρουσιάζετε. Συγκεκριμένα, πράγματι απουσιάζει και από τις δύο ο όρος Α. Όμως, από μεν την εγγυητική επιστολή της εταιρείας Ψ, της οποίας η προσφορά έγινε αποδεκτή, απουσιάζει μόνο ο όρος Α, ενώ από αυτήν της εταιρείας Χ, της οποίας η προσφορά απορρίφθηκε, πλην του όρου Α απουσιάζει και δεύτερος όρος, ο Β. Πουθενά η επιτροπή δεν υποστήριξε ότι απέρριψε την εγγυητική επιστολή της εταιρείας Χ επειδή από αυτήν απουσίαζε ο όρος Α. Αυτό το λέτε εσείς, κυρία Αγριόγατα. Η επιτροπή, αντίθετα, τον όρο Α επανειλημμένα, σε όσους διαγωνισμούς εμφανίστηκε αυτή η απόκλιση ως προς τον όρο Α (μη αναγραφή), με την ίδια συνέπεια σε όλες τις περιπτώσεις, απαρεγκλίτως έκανε αποδεκτές τις αντίστοιχες εγγυητικές επιστολές, διαφορετικών κάθε φορά εταιρειών, θεωρούσα την απόκλιση αυτή επουσιώδη. Μάλιστα, εισηγηθήκαμε στη Διοίκηση του Φορέα που διενεργούσε τότε σειρά διαγωνισμών να απαλείψει, ως περιττό, από το υπόδειγμα της εγγυητικής επιστολής της διακήρυξης τον εν λόγω όρο Α στις τυχόν επαναληπτικές προκηρύξεις διαγωνισμών, πράγμα το οποίο και έγινε. Αντίθετα, τον απουσιάζοντα όρο Β από την εγγυητική επιστολή της απορριφθείσας προσφοράς της εταιρείας Χ η επιτροπή, σε διαφορετικούς διαγωνισμούς, με διαφορετικές κάθε φορά εταιρείες, επίσης απαρεγκλίτως έκρινε πάντοτε ως ουσιώδη και απέρριψε τις αντίστοιχες προσφορές, όπως έπραξε και με την προσφορά της εταιρείας Χ. Να έσφαλε, άραγε, η επιτροπή στην κρίση της περί του ουσιώδους ή μη εκάστου των όρων Α και Β; Όμως ούτε σεις, κυρία Αγριόγατα, ούτε άλλος κανείς έθεσε ποτέ τέτοιο ζήτημα. Όσοι κακόβουλοι και ιδιοτελείς όπως σεις, κυρία Αγριόγατα ασχολήθηκαν με το ζήτημα, σε αντίθεση με τους αντικειμενικούς και τίμιους, κατά μια… μυστηριώδη(;) σύμπτωση, δεν είδαν τίποτε απ’ όσα σας εκθέτω, ούτε τον ελλείποντα όρο Β από την εγγυητική επιστολή της απορριφθείσας και μόνο προσφοράς, ούτε τη βαρύτητα ενός εκάστου των όρων Α και Β, ούτε τη μη ικανοποίηση εκ μέρους της απορριφθείσας προσφοράς απαράβατου όρου της διακήρυξης, όχι, τίποτε απ’ όλα αυτά, τίποτε άλλο παρ’ εκτός ότι υπήρχαν δύο προσφορές με πανομοιότυπες τάχα εγγυητικές επιστολές, που και οι δύο δεν περιείχαν τον ίδιο όρο Α, και η (ελεεινή, ε, κυρία Αγριόγατα;) επιτροπή τη μεν μία την απέρριψε, τη δε άλλη την έκανε δεκτή! Λαμπρά, κυρία Αγριόγατα! Εγώ όμως θα προχωρήσω, ας μου επιτραπεί, ένα βήμα παραπέρα, για να τεκμηριώσω το βάσιμο της κρίσης της επιτροπής περί του επουσιώδους του όρου Α και του ουσιώδους του όρου Β, ώστε ο καλής προαίρεσης ακροατής να μορφώσει πλήρη γνώμη καθ’ όσον αφορά τόσο τη σοβαρότητα και την επιμέλεια με την οποία εργάσθηκε η επιτροπή όσο και την κρίση της αυτή καθεαυτή. Βεβαίως, δεν μου διαφεύγει, κυρία Αγριόγατα, ότι η δική σας ακοή διακρίνεται για την υψηλού βαθμού επιλεκτικότητά της (διάβαζε «κουφαμάρα»). Θα ήταν αφέλεια εκ μέρους μου να γράψω όλα αυτά για σας. Καταλαβαίνετε… Ας μιλήσω όμως για τους όρους Α και Β.

     Όρος Α: «Η ισχύς της παρούσας εγγυητικής επιστολής δύναται να παραταθεί, έπειτα από αίτηση του υπεύθυνου για την προμήθεια Φορέα». Ας παρακολουθήσουμε τι ενδέχεται να συμβεί όταν απουσιάζει ο όρος αυτός. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η μεν διάρκεια ισχύος της προσφοράς δεν μπορεί, επί ποινή απόρριψης, να είναι μικρότερη από την οριζόμενη στη διακήρυξη, η δε διάρκεια ισχύος της εγγυητικής επιστολής οφείλει, ομοίως επί ποινή απόρριψης, να είναι μεγαλύτερη κατά τουλάχιστον ένα μήνα από τη διάρκεια ισχύος της αντίστοιχης προσφοράς. Εάν, επί παραδείγματι, υποθέσουμε ότι ορίζονται από τη διακήρυξη ως διάρκεια ισχύος προσφορών οι τρεις μήνες, τότε οι υποβαλλόμενες προσφορές έχουν διάρκεια ισχύος τριών τουλάχιστον μηνών και οι αντίστοιχες εγγυητικές επιστολές διάρκεια ισχύος τουλάχιστον ένα μήνα πλέον της διάρκειας ισχύος της προσφοράς (τουλάχιστον τέσσερις μήνες η διάρκεια ισχύος της εγγυητικής τής με τρίμηνη διάρκεια ισχύος προσφοράς). Πότε θα χρειασθεί να ζητηθεί (από τον Φορέα του διαγωνισμού) να παραταθεί η διάρκεια ισχύος μιας εγγυητικής επιστολής; Ασφαλώς μονάχα όταν χρειασθεί να ζητηθεί να παραταθεί η ισχύς της αντίστοιχης προσφοράς (επειδή ενδεχομένως δεν ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες αξιολόγησης ή οι διαδικασίες έγκρισης κ.λπ., καθόσον, εάν η προσφορά δεν είναι σε ισχύ, είναι σαν να μην υπάρχει και δεν μπορεί να γίνει τίποτε που να βασίζεται σ’ αυτή, ούτε κατακύρωση ούτε υπογραφή σύμβασης ούτε απαίτηση κατάπτωσης της εγγυητικής επιστολής υπέρ του Φορέα), προκειμένου πάντοτε η εγγυητική επιστολή να λήγει τουλάχιστον ένα μήνα μετά τη λήξη ισχύος της προσφοράς. Είναι υποχρεωμένος ο προμηθευτής να αποδεχθεί το αίτημα του Φορέα για παράταση της ισχύος της προσφοράς του; Ασφαλώς όχι! Το αν θα δεχθεί ή όχι να παρατείνει την ισχύ της προσφοράς του, βρίσκεται στην απόλυτη διακριτική ευχέρεια του ιδίου! Τι νόημα, επομένως, έχει η δέσμευση για την παράταση της ισχύος της εγγυητικής επιστολής, η οποία είναι παρακολούθημα της προσφοράς, όταν δεν είναι δυνατόν να υπάρξει δέσμευση (και πώς θα ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο;) ως προς την παράταση της ισχύος της ίδιας της προσφοράς; Ιδού, λοιπόν, για ποιον λόγο, κυρία Αγριόγατα, ο όρος αυτός πάντοτε, οσάκις υπήρξε απόκλιση απ’ αυτόν, θεωρήθηκε από την επιτροπή ως επουσιώδης. Ιδού, λοιπόν, για ποιον λόγο, κυρία Αγριόγατα, ο όρος αυτός απαλείφθηκε από τις διακηρύξεις των επαναληπτικών διαγωνισμών του Φορέα.

     Όρος Β: «Το ποσόν της παρούσας εγγυητικής επιστολής… …θα δοθεί στον υπεύθυνο για την προμήθεια Φορέα χωρίς προηγουμένως να εξετασθεί το βάσιμο ή μη της απαίτησής του (ενν. για απόδοση του ποσού)». Όταν απουσιάζει το υπογραμμισμένο κείμενο, τι συνεπάγεται; Είναι προφανές ότι στην περίπτωση που ο Φορέας απαιτήσει το ποσόν της εγγυητικής επιστολής ή, για να το διατυπώσουμε διαφορετικά, στην περίπτωση που αναγκασθεί ο Φορέας να χρησιμοποιήσει την εγγυητική επιστολή για τον λόγο ακριβώς για τον οποίο αυτή υπάρχει, δηλαδή για την αποζημίωσή του έναντι αθέτησης εκ μέρους του συμμετέχοντος στον διαγωνισμό των υποχρεώσεών του, αυτό δεν διασφαλίζεται ότι θα γίνει χωρίς προηγουμένως να εξετασθεί το βάσιμο ή μη της απαίτησης του Φορέα! Ο προμηθευτής θα μπορεί να προσφύγει στη Δικαιοσύνη και… τρέχα γύρευε! Λοιπόν, κυρία Αγριόγατα, είναι ή δεν είναι ουσιώδης αυτός ο όρος; Μπορούσε να γίνει αποδεκτή η εγγυητική επιστολή της εταιρείας Χ με τέτοια απόκλιση; Δεν το είδατε αυτό, κυρία Αγριόγατα; Μα σας το είχα επισημάνει! Εσείς όμως προτιμάτε να μη τα βλέπετε αυτά, καθώς και η όρασή σας επίσης παρουσιάζεται να μην υπολείπεται της ακοής σας κατά την επιλεκτική της ικανότητα (διάβαζε «στραβωμάρα»). Έτσι, δεν ντρέπεστε να ισχυρίζεστε πως είχαμε δύο τάχα πανομοιότυπες εγγυητικές και έπρεπε είτε και οι δύο να απορριφθούν είτε και οι δύο να γίνουν αποδεκτές! Έξοχα! Ψάχνανε πολύ για να σας βρούνε;

    —Κύριε Κόκορα, έχετε παρεκτραπεί εντελώς! Έχετε χάσει κάθε μέτρο. Ποιοι με ψάχνανε και γιατί; Για προσέξτε τι εκστομίζετε, σας παρακαλώ. Δεν φτάνει που είστε κατηγορούμενος, αυθαδιάζετε κιόλας!

    —Κυρία Αγριόγατα, ίσως θα σας ήταν βολικό να εκτραπεί η παρούσα διαδικασία από το αντικείμενό της. Δεν θα ήθελα να συμβάλω σ’ αυτό. Ζητώ, λοιπόν, συγγνώμη για την τελευταία φράση μου και την ανακαλώ: Δεν σας έψαχνε κανείς να σας βρει…² Παρακαλώ, ας επανέλθουμε στη διαδικασία της εξέτασής μου.

   —Κύριε Κόκορα, όπως και να ‘χει, αμέλεια έχετε επιδείξει και τιμωρία σάς αρμόζει. Διότι στον διαγωνισμό για την προμήθεια επωαστικών μηχανών, απορρίψατε την προσφορά της εταιρείας Ω, ορθώς μεν, επειδή αυτή δεν συνοδευόταν από τη δήλωση Δ τεχνικών στοιχείων προϊόντος με την οποία οι υπόψη επωαστικές μηχανές διατίθενται στο εμπόριο, όπως απαιτείτο από τη σχετική διακήρυξη, πλην όμως, κατ’ αυτόν τον τρόπο έμεινε μονάχα μία προσφορά αποδεκτή εντός όρων διακήρυξης. Οφείλατε, για λόγους ανάπτυξης του ανταγωνισμού, να ζητήσετε από την εταιρεία Ω να προσκομίσει εκ των υστέρων τη δήλωση Δ τεχνικών στοιχείων προϊόντος που έλειπε, προκειμένου να συμπληρωθεί η προσφορά της και να κριθεί σύμφωνη με τη διακήρυξη, ώστε να αξιολογηθεί. Εσείς όμως δεν το κάνατε, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη αμέλεια.

   —Κυρία Αγριόγατα, πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζετε τέτοιο πράγμα; Τα ‘χετε εντελώς χαμένα; Πώς θα ήταν δυνατόν να διαπράξουμε τέτοια παρανομία; Δεν γνωρίζετε, άραγε, ότι η νομοθεσία περί προμηθειών –και ο νόμος και το προεδρικό διάταγμα– ρητά ορίζει (και μάλιστα όχι σε ένα μονάχα σημείο της) ότι απαγορεύεται οποιαδήποτε συμπλήρωση ή τροποποίηση προσφοράς, μετά την υποβολή της; Το μόνο που επιτρέπει η νομοθεσία είναι η παροχή διευκρινήσεων εκ μέρους του προσφέροντος, και αυτή μόνο κατόπιν ερωτήματος της επιτροπής και περιοριστικώς για ό,τι η επιτροπή ερώτησε και για τίποτε άλλο απολύτως. Πώς, λοιπόν, έχουμε διαπράξει αδίκημα με το να εφαρμόσουμε τον νόμο, αλλά δεν θα είχαμε διαπράξει το αδίκημα της αμέλειας που μας προσάπτετε, εάν είχαμε παραβεί τον νόμο; Μα ακριβώς εάν είχαμε παραβεί τον νόμο και είχαμε αλλοιώσει την επίμαχη προσφορά με την εκ των υστέρων ενσωμάτωση στην κατατεθείσα προσφορά των τεχνικών στοιχείων που έλειπαν ενώ εζητούντο, τότε θα είχαμε διαπράξει σκαστό αδίκημα! Μήπως, λοιπόν θα μπορούσε να διερωτηθεί κάποιος διέλαθε την προσοχή σας, κυρία Αγριόγατα, κριτή και τιμητή μου, η σχετική διάταξη νόμου; Μα πώς; Αφού σας το είχα επισημάνει (και αυτό). Αλλά η προσοχή σας, κυρία Αγριόγατα, κατευθύνεται από την επιλεκτική ακοή (κουφαμάρα) σας και από την εξ ίσου επιλεκτική όραση (στραβωμάρα) σας. Και ιδού γιατί. Γνωρίζετε ότι ψεύδεσθε όταν υποστηρίζετε ότι θα μπορούσε να αναπτυχθεί ο ανταγωνισμός στον εξεταζόμενο διαγωνισμό με την πιθανή αποδοχή της προσφοράς της εταιρείας Ω, εάν και εφόσον παρανόμως, όπως ανέπτυξα, εζητείτο να προσκομισθεί εκ των υστέρων η δήλωση Δ, εάν και εφόσον αυτή προσκομιζόταν και, τέλος, εάν και εφόσον αυτή κρινόταν επί της ουσίας αποδεκτή. Γνωρίζετε ότι η ίδια η εταιρεία Ω, στην ένσταση που υπέβαλε για τον αποκλεισμό της, υποστηρίζει ότι κακώς η επιτροπή ζητεί την εν λόγω δήλωση Δ, διότι, όπως ισχυρίζεται, δεν υπέχει τέτοια υποχρέωση εκ του νόμου και ομολογεί ότι τέτοια δήλωση δεν συνοδεύει τις διατιθέμενες από αυτήν επωαστικές μηχανές! Τόμπολααα! Η επιτροπή ορθώς απαίτησε να υπάρχει η δήλωση Δ, αυτό το παραδέχεστε και σεις: έπρεπε να υπάρχει η δήλωση Δ! Λέτε, όμως, ότι έσφαλε η επιτροπή, επειδή δεν ζήτησε να προσκομισθεί η δήλωση αυτή εκ των υστέρων. Ας υποθέσουμε προς στιγμήν ότι έχετε δίκιο και ότι τα πράγματα έγιναν έτσι: η επιτροπή "έσφαλε", η "εσφαλμένη" γνωμοδότηση της επιτροπής "παρέσυρε" το όργανο διοίκησης του Φορέα, ελήφθη αντιστοίχως "εσφαλμένη" απόφαση του Φορέα, αυτή κοινοποιήθηκε στην εταιρεία Ω και η εταιρεία υπέβαλε ένσταση, στην οποία ισχυρίζεται ότι κακώς ζητείται η δήλωση Δ (άρα, κακώς αποκλείσθηκε) και ταυτόχρονα δηλώνει ότι τέτοια δήλωση δεν συνοδεύει τις επωαστικές μηχανές της. Τόσο ο Φορέας όσο και η επιτροπή έχουν ακόμη το περιθώριο να επανορθώσουν το όποιο λάθος τους, εξετάζοντας την ένσταση της εταιρείας Ω και, ενδεχομένως, αναθεωρώντας την αρχική των κρίση. Εάν σ’ αυτή τη φάση η επιτροπή είχε επανορθώσει το όποιο αρχικό λάθος ή αβλεψία ή κακή εκτίμησή της και είχε, πλέον, λάβει ορθή απόφαση, τότε ασφαλώς δεν θα υπήρχε κατηγορία εις βάρος της. Ε, λοιπόν, θα είχε τρομερό ενδιαφέρον να άκουγα, κυρία Αγριόγατα, εάν ήσασταν στη θέση της επιτροπής σ’ αυτή τη φάση, μετά την αρχική "εσφαλμένη" γνωμοδότηση (απόρριψη λόγω έλλειψης δήλωσης Δ) και ύστερα από την ένσταση της εταιρείας Ω, πώς εσείς θα "επανορθώνατε" την προηγούμενη "εσφαλμένη" γνωμοδότησή σας, ποια θα ήταν η "ορθή" νέα γνωμοδότησή σας! Ορίστε, σας ακούω! Πείτε μου τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα; Τι θα κάνατε εσείς; Θα συμφωνούσατε με την ένσταση της εταιρείας Ω, ότι κακώς αποκλείσθηκε, διότι κακώς ζητείται η δήλωση Δ; Όχι, ασφαλώς, αφού δέχεστε ότι καλώς ζητείται η δήλωση Δ. Θα ζητούσατε, όπως υποστηρίζετε ότι έπρεπε να είχαμε πράξει, να προσκομισθεί εκ των υστέρων η δήλωση Δ που συνοδεύει κατά τη διάθεσή τους στο εμπόριο τις επωαστικές μηχανές; Μα πώς; Αφού η ίδια η εταιρεία Ω δηλώνει ότι δεν συνοδεύει τα προϊόντα της αυτά με τέτοια δήλωση. Ποια δήλωση, λοιπόν, θα ζητούσατε να σας φέρει; Αυτή που η ίδια η εταιρεία δηλώνει ότι δεν έχει; Γι’ αυτό, κυρία Αγριόγατα, σας ξαναρωτάω: Τα ‘χετε εντελώς χαμένα; Ξέρετε τι λέτε;

   —Α! Για να σου πω, κύριε Κόκορα, επειδή εσύ βρίσκεις πολλές ωραίες δικαιολογίες, δεν πάει να πει ότι εγώ θα παρακούσω τον κύρη μου, δεν θα σε καταδικάσω και θα μείνω… νηστικιά! Χα! («κορόιδο» ήθελε να προσθέσει, αλλά συγκρατήθηκε, καθώς σκέφθηκε ότι πρέπει να κρατήσει κάποιο… επίπεδο! Προπαντός!… Μη χέ…!).

Και δίχως άλλη σκέψη, ο κατηγορούμενος Κόκορας κρίθηκε ένοχος… Και η Αγριόγατα… ικανοποιήθηκε…

Για τη νήσσα, την οποία η Αγριόγατα υποδύεται με ζηλευτή επιτυχία, καθώς και για τον νησσοτρόφο, ας μιλήσουμε άλλη φορά… Καλά να είμαστε!

————————————————————

Σημειώσεις:

     1. Το δοκίμιο αυτό γράφτηκε και τυπώθηκε σε βιβλιαράκι τον Γενάρη του 2006 κάτω από ειδικές συνθήκες… πιέσεως και θερμοκρασίας.

     2. Εδώ ο Κόκορας μιλάει διφορούμενα. Στην πραγματικότητα, νομίζω πως φέρεται παμπόνηρα: υποκρίνεται πως ανακαλεί, τάχα, αλλά στην πραγματικότητα μάλλον εμμένει στο υπονοούμενο που άφησε κατά της Αγριόγατας. Διότι εμένα μου φαίνεται σαν να λέει: «Εντάξει, δεν σας έψαχναν· σας είχαν στο τσεπάκι τους»! Δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο ο ξετσίπωτος! Μωρέ, καλά του κάνανε του παλιο‑Κόκορα και τον τιμωρήσανε –και πιο πολύ τού άξιζε!