Στη μαννούλα, που έφυγε στις 9 Μάη 2008

Τι μέρα σήμερα, μαννούλα μας! Τα παιδιά σου, εμείς, μεγαλώσαμε. Αποκτήσαμε κι εμείς παιδιά κι εγγόνια. Όμως, έχοντας ζήσει όλα μας τα χρόνια ως τώρα κάτω από τη θαλπωρή της ζεστής σου φτερούγας, πώς να μπορέσουμε σήμερα να σ’ αποχωριστούμε; Έχοντας όλα μας τα χρόνια ως τώρα εσένα να μας καθοδηγείς και να μας συμπαραστέκεσαι σε κάθε βήμα μας στη ζωή, πώς να μπορέσουμε σήμερα να σε ξεπροβοδίσουμε στο στερνό σου ταξίδι; Πώς να μπορέσουμε σήμερα να σου πούμε «αντίο» εσένα που μας χαμογέλασες όταν πρωτοαντικρίσαμε το φως της ζωής;

Τόσα χρόνια μαζί… Χρόνια δύσκολα. Χρόνια καταγραμμένα στο τεφτέρι του μπακάλη. Χρόνια της γκαζιέρας, της σκάφης, του μαγκαλιού… Κι εσύ, αγέρωχη, κρατούσες με σοφία το τιμόνι του σπιτιού. Ποτέ μίζερη. Πάντα καρτερική, ακούραστη, αλάνθαστη, αξιοπρεπής. Ένας διακριτικός καλός άγγελος που φρόντιζε αθόρυβα για όλους και για όλα.

Δεν θέλω όμως τούτη την ώρα να κάνω αποτίμηση της ζωής σου, μητέρα. Δεν το έχεις ανάγκη, εξάλλου. Την εκτίμηση και τον σεβασμό όλων, τα έχεις κατακτήσει. Αισθάνομαι μονάχα την ανάγκη να σου πω άλλη μία φορά τώρα αυτό που θα σου το λέω πάντα όσο ζω: Σ’ ευχαριστώ, μητέρα!

Μαννούλα,

Αύριο, γιορτή της Μητέρας, εμείς τα παιδιά σου δεν θα σου κόψουμε λουλούδια· για σένα έχουμε ήδη κόψει ένα κομμάτι από την καρδιά μας, και τ’ αποθέτουμε σήμερα μ’ ευγνωμοσύνη πάνω στο μέρος της δικής σου καρδιάς, κάτω απ’ τα σταυρωμένα χέρια σου, έτσι, για να το κρατήσεις για πάντα μαζί σου. Σου ανήκει. Ανήκει σ’ αυτή τη ζεστή καρδιά που μας αγάπησε χωρίς όρια. Ανήκει σ’ αυτά τα στοργικά χέρια που πάντοτε προλάβαιναν κάθε μας ανάγκη και κάθε μας επιθυμία. Ανήκει σε σένα. Πάρ’ το, μαννούλα! Δεν σ’ το προσφέρουμε, σ’ το επιστρέφουμε· είναι δικό σου! Κράτησέ το. Κι εμείς, από την άλλη, κρατάμε από σένα πολύτιμη παρακαταθήκη όλα τα δώρα που εσύ απλόχερα μας χάρισες: Την αγάπη, τη στοργή, την ανθρωπιά, την καλοσύνη, τη δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια, την περηφάνεια, την υπευθυνότητα, τη σοφία της απλότητας, την ΕΙΚΟΝΑ σου…

Ώρα σου καλή, λατρευτή μας μαννούλα, ώρα σου καλή! Αναπαύσου εν ειρήνη, νίκας ημίν κατά βαρβάρων δωρησαμένη.

Μας εξόπλισες άρτια. Να είσαι σίγουρη ότι καμιά ασχήμια δεν πρόκειται να μας αγγίξει, από τον δρόμο της αρετής ποτέ δεν θα αποκλίνουμε.

Κοιμήσου ήρεμη, μαννούλα!…